Bolesław Leśmian- Uwiędły sad

Ten wiersz opowiada a sadzie, który już więdnie, gdyż jest koniec jesieni.

Liście nie mogą uwierzyć, że już umierają.

Jest tam uosobienie,,We własny zgon  Uwierzyć mu tak trudno!''
Bardzo podobał mi się ten wiersz, gdyż lubię jesień.